A editorial Factoría K acaba de publicar a súa tradución ao galego deste gran éxito literario do escritor irlandés John Boyne
Podedes ler a edición orixinal en inglés: The boy in the Striped Pyjamas ou optar pola versión castelá de Editorial Salamandra ou por estoutra en galego de Factoría K.
Animádevos porque seguro que vos interesará esta apaixoante historia narrada desde a perspectiva de Bruno, un neno de 9 anos.
Aqueles que xa o estades lendo contádenos a vosa impresión inicial, porque nos interesa saber ...
E TI QUE OPINAS ?
Subscribirse a:
Publicar comentarios (Atom)
Hai menos de media hora que o acabei e, casualidade!, mirando novidades nos blogs, atópome esta entrada. É un historia conmovedora, realmente conmovedora.´
ResponderEliminarSaúdos desde o blog do CEIP de Pazos en Ferrol.
Estou empezando a ler esta novela, e polo que lin paréceme que é moi triste porque a Bruno oblíganlle a cumprir unhas rormas moi estrictas:
ResponderEliminar" Non pode interromper ós pais cando falan, non pode berrar cando fala e no despacho do pai non pode entrar ""Baixo ningun concepto e sen excepcións"".
Ademais de por iso a historia pareceme triste porque o obligan marcharse de Berlín e ten que abandoar aos seus tres mellores amigos para toda a vida. A súa irmá trátao mal e ten que vivir nunha casa moi fea.
María, unha nena de 1º ESO
Eu xa acabei de ler a novela e achego algúns comentarios.
ResponderEliminarPareceume un gran acerto a elección dun narrador que recolle o punto de vista dun neno alemán de 9 anos. Isto supón unha visión nova e orixinal acerca dun tema xa tan novelado e tan estudado, pero agora non coñecemos o punto de vista das vítimas, senón o do outro lado da historia.
Ademais, ao tratarse dun neno de 9 anos, o lector (o lector adulto, cando menos) sabe moito máis dos feitos que se están narrando do que o personaxe; se ben cabe preguntarse se Bruno non é demasiado inxenuo para a súa idade.
En fin, é unha historia moi emotiva, cun remate sorprendente que non deixa indiferente.
Pero hai moitas cousas para comentar...
o libro encantoume
ResponderEliminarmoitisimo
pero as veces lieime un pouco sobre todo ö principio
está moi guay
leedelo
¡Hay que leerlo!Estaba deseando acabar y no me defraudó. Final perfecto , inesperado y para mí "impactante".Está muy lograda la perspectiva infantil con la que el narrador nos presenta los hechos y a los personajes , incluso la reproducción del lenguaje infantil . La maestría del autor en estos aspectos me recuerda a la de nuestro Miguel Delibes en novelas como El príncipe destronado.
ResponderEliminarSólo me incomodó un poco la inocencia de Bruno en determinados momentos de la historia , ¿es excesiva o es normal en un niño de nueve años , que siempre vivió en un mundo feliz?...
É un gran libro.
ResponderEliminarA sinxeleza coa que está narrada a historia, a forma na que está recreada a sociedade desa época, o mundo visto polos ollos dun neno de 9 anos. É unha historia entretida, cun enfoque distinto que é o que fai a este libro tan especial.
O seu único defecto... previsible.
Segue en gran parte da historia un camiño que xa esperas, pero, nas últimas paxinas, xira de maneira sorprendente, cun desenlace impactante.
Leí la novela durante las vacaciones pasadas. Se trata de una obra de lectura ligera, sencilla... y que consigue captar la atención del lector. Lo que más me gustó fue el final;me sorprendió bastante: pienso que es realmente bueno e impactante.También destacaría el carácter secreto y valioso que tienen los encuentros a uno y otro lado de la alambrada y que son de gran ayuda para los dos amigos.
ResponderEliminarResaltaría, al igual que Celia, que un lector mayor que Bruno tiene más información de la historia que el propio personaje.
Y en definitiva, animo a leer esta obra que considero interesante.
Creo que un neno de esa idade entende máis do que Bruno entende.Quizá lle covén no entender para poder ser egoísta e non sentirse responsable.
ResponderEliminarHai dúas persoas, ambalas dúas dedicadas as letras, que se opoñe abertamente o que pasa, pero que non foron quén de ensinar os seus principios.
Hai unha profunda incoherencia entre o que os maiores predican e o que fan, o que contribúe a confundir ó neno.
¿Tódolos nenos vestidos e peiteados igual son iguais?
E, nos, que non somos antisemitas, estamos desexando que o neno alemán salga do campo, porque intuímos que algo malo vai pasar: temos máis magoa polo neno alemán que polo xudeu.
E queda aberta unha porta macabra...
Pois a min o libro gustoume aínda que non esperaba ese final .....
ResponderEliminare a verdade é que os seus pais son moi estrictos
eu recoméndollo a calquera que o keira ler