A sombra descalza

O libro gustome porque a nena, Elsa, pouco a pouco vai descubrindo os segredos da vida da súa familia, e dáse conta de moitas cousas. Tamén me gusta a semellanza que sempre fan entre Sagrario e Florinda, cando falan dos ollos, a pena das dúas polo seu amor imposible, e ó final cando Florinda semella a súa tía, unha sombra descalza.
É interesante porque demostra o odio de Xuliano pola guerra e os amores imposibles de Sagrario e Xuliano e de Florinda e Rafael.
(Sonia Vázquez, 3º A)

A novela gustoume moito. É moi intrigante, cada vez que saen máis segredos. Aínda que me gustou, o final non me conveceu, paréceme que está incompleto, non me pareceu boa forma de acabar esta novela.
O libro é bastante triste, pois morre Xuliao, descóbrese que Sagrario era inocente, morre o amor de Florinda...
(Ana Vaquero, 3º A)

Ó principio cando les o libro pensas que te vas encontrar cun gran segredo, pero logo cando o contan non che parece algo tan malo como para que Sagrario tivera que vivir unha vida tan miserábel. O que máis me impresionou foi que Sagrario e Xuliano estiveran namorados e menos pensar que a avoa podía ser tan rastreira e tan mala persoa.
O libro non me disgustou, pero tampouco me encatou xa que o gran segredo non era tan grande, senón que me parecía unha tontería.
(Sara Iglesias, 3º A)

Este libro non me gustou moito xa que comezas a lelo e parece que o autor pensa que nós, os lectores, coñecemos os personaxes de toda a vida, entón nas primeiras follas pérdeste porque non relacionas a uns cos outros, e como a historia segue aínda que non se entere do que está a ler, quita as ganas de seguir lendo. Pero unha vez relacionados os personaxes e posta toda a historia en orde, está ben. Eu o consello que dou é que a xente non pare de lelo, xa que ó comezo non, pero logo entéraste do tema.
(Santiago Rodríguez, 3º A)


O libro non me gustou porque enrollábase moito en cousas pouco importantes, e unha nena ten dereito a saber a verdade sobre a súa familia, non a avergonzarse dela.
(Rodrigo Rodríguez, 3º A)


A verdade é que non me enganchou moito a súa trama, pois a maioría dos acontecementos podíalos adiviñar ti de antemán. Sen embargo gustoume que, en parte, trata o tema de que a xente xulga as persoas, neste caso Sagrario, por algo que nin sequera fixera. De todas maneiras, non me gustou moito o argumento.
(Antía Rodríguez, 3º A)

É un libro bastante entretido, pois engancha ata que Elsa consegue descubrir e atopar os segredos da familia, sobre todo os de Sagrario e Florinda. Despois diso, o libro empezoume a aburrir un pouco, e o final pareceume "alargado"
(Alejandro Rodríguez, 3º A)

Gustoume moito o libro xa que ao principio parecía unha cousa, pero resulta que era outra.
(Alba Ponte, 3ª A)

O libro gustoume moito porque trata dun tema moi bonito como é o amor imposible entre Florinda e Rafael Xunqueira. A súa forma de expresión facilita a súa comprensión. [...] Tamén me gustou a forma en que Elsa mantén a curiosidade, co cal axuda a Florinda a atopar as cartas que escondía Sagrario.
(Christian Presas, 3º B)

O libro pareceume un pouco aburrido debido a que as cousas que pasan non son nada inesperadas. Por outra parte, tampouco me gustou moito porque os acontecementos que vai descubrindo Elsa ó longo da historia non son moi estraños, pois pode suceder en calquera familia. E o final tampouco me gustou porqeu remata coa morte de Xuliano e de Rafael.
(Pablo García, 3º B)

Foi un libro que me gustou, aínda que as primeiras follas parecéronme moi aburridas, e considero que o castigo de Xuliano sobre Sagrario foi excesivo. O que si que me gustou foi que Florinda conseguise gardar o segredo gracias ó carterio e a Sagrario.
(Jorge Madriñán, 3º B)

Gustoume o contido do libro, como se expón a sublevación da muller cara ó home, o sufrimento da muller e, como non, os resquicios da Guerra Civil.
(Cintia Meijide, 3º B)

A pesar de que os libros escritos en lingua galega sempre me pareceron un pouco aburridos, este foi un dos meus preferidos. Como a historia é vivida por unha rapaza nova, fíxome espertar o meu interese. É interesante, fácil de comprender e pareceume un bo libro para rapaces do meu curso, e incluso inferiores.
(Laura Álvarez, 3º B)

A min paréceme un libro complicado de ler e paréceme estraño que puidera gañar un premio. Iso de cando empezan a desvelarse as cartas secretas que proviñan de Arxentina resolve moito a historia, tanto que chega a non entenderse.
(Manuel Álvarez, 3º B)